Jak rozliczyć sprzedaż online bonów upominkowych realizowanych w sklepie

Analizując to zagadnienie, jako punkt wyjścia potraktować powinniśmy definicję bonów z ustawy o VAT. I tak zgodnie z art. 2 pkt 41 ustawy – przez bon rozumie się instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług w przypadku, którego towary, które mają zostać dostarczone (lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców), są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji – w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Bon jednego przeznaczenia – definicja ustawowa

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 43 ustawy bon jednego przeznaczenia to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Bon różnego przeznaczenia – definicja ustawowa

Z kolei za bon różnego przeznaczenia rozumie się bon inny niż bon jednego przeznaczenia (art. 2 pkt 44 ustawy o VAT). Emisja bonu to w myśl art. 2 pkt 42 ustawy pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu. Za transfer bonu rozumie się emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji (art. 2 pkt 45 ustawy). Wprowadzenie definicji bonu na towary i usługi jest nie tylko istotne ze względu na potrzebę harmonizacji opodatkowania VAT w odniesieniu do transakcji z wykorzystaniem bonów w UE, ale także ze względu na potrzebę unikania zakłóceń konkurencji. Celem tej definicji jest również rozróżnienie pomiędzy bonami, które można wymienić na towary i usługi, a instrumentami płatniczymi, które służą wyłącznie do realizacji płatności, gdyż opodatkowanie bonów podatkiem VAT jako specyficznego środka płatniczego i instrumentów płatniczych jest różne.

Z uwagi na fakt, że bony w praktyce mogą nabierać coraz więcej cech, które charakteryzują instrumenty płatnicze, w każdym przypadku należy badać, czy płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług, lub czy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest znana z góry. Wówczas taki instrument zachowuje swój charakter bonu. Należy przy tym podkreślić, że bon może mieć zarówno formę materialną (np. papierową), jak i elektroniczną.