Ulga na powrót. Czy twój klient może z niej skorzystać?

Ulga na powrót to zwolnienie z podatku dochodowego określonych przychodów uzyskiwanych z pracy bądź działalności wykonywanej w Polsce. Zwolnienie możliwe jest do kwoty 85.528 zł i zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT dotyczy:

1. pracy na etacie (umowa o pracę, stosunek służbowy, praca nakładcza, spółdzielczy stosunek pracy),

2. umowy zlecenie zawartej z:

   1. podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą,

   2. właścicielem (posiadaczem) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli wykonujesz te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością, albo

   3. z przedsiębiorstwem w spadku

z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze,

3. działalności gospodarczej opodatkowanej według skali podatkowej, podatkiem liniowym, 5% stawką (tzw. ulga IP Box) oraz ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych lub

4. zasiłku macierzyńskiego.

 Jakie są wymogi do skorzystania z ulgi na powrót?

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy o PIT omawiane zwolnienie przysługuje pod warunkiem, że w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, oraz gdy podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

1. trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

2. okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3. podatnik:

   1. posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

   2. miał miejsce zamieszkania:

• nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

• na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4. posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5. nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W dniu 20 czerwca 2024 r. dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego w przedmiocie możliwości zastosowania ulgi na powrót przez obywatela Ukrainy nieposiadającego ważnej Karty Polaka (znak: 0115-KDIT2.4011.218.2024.2.ENB).

Interpretacja dotyczy osoby, która w 2011 r. otrzymała Kartę Polaka na podstawie pochodzenia polskiego. Jednakże w 2017 r. wnioskodawca uzyskał w Polsce stały pobyt, co oznacza, że w tym właśnie roku otrzymał kartę stałego pobytu, i zwrócił organom państwowym posiadaną Kartę Polaka.

Zdaniem organu podatkowego:

Wnioskodawca nie spełnił warunku wskazanego w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ustawy o PIT dotyczącego posiadania Karty Polaka. Mając na względzie unormowania dotyczące przyznawania, utraty ważności i unieważniania takiej karty, organ interpretacyjny wskazał, że podatnik posiadający Kartę Polaka to osoba, która ma przyznaną i ważną kartę na moment przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski.

Karta jest przyznawana w drodze decyzji przez właściwy organ, a może stracić ważność z mocy prawa lub może zostać unieważniona stosownie do obowiązujących w tym zakresie odrębnych przepisów. Skoro bowiem przed przeniesieniem miejsca zamieszkania do Polski wnioskodawca uzyskał pozwolenie na pobyt stały na terenie Polski, uznać należy, że na moment przeniesienia miejsca zamieszkania nie posiadał już Karty Polaka. Z dniem wydania dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego albo uzyskania zezwolenia na pobyt stały Karta Polaka traci swoją ważność, a jej posiadacz zobowiązany jest do jej zwrotu.

W konsekwencji, w przywołanej interpretacji z dnia 20 czerwca 2024 r. wskazano, że wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT. Na moment przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski wnioskodawca posiadał bowiem kartę stałego pobytu, a nie Kartę Polaka, która utraciła swoją ważność, jak też nie spełnił żadnej z pozostałych przesłanek określonych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. b ustawy.